http://www.cdie-wloclawek.pl/dokumenty/ODN/Zeszyt%20metodyczny%202011.pdf

Zachęcamy Państawa do przeczytania tekstu z powyższej strony. Kliknij na pasku z adresem strony!!!

Jak sobie radzić z agresywnym dzieckiem? Co robić gdy dziecko bije?

Atak agresji dziecięcej może nas spotkać w najmniej oczekiwanym miejscu i czasie

Co to jest agresja?

Agresja to okazanie swojego niezadowolenia poprzez wyrządzenie komuś krzywdy fizycznej lub psychicznej. Agresja fizyczna może mieć u dzieci różny charakter, może objawiać się poprzez zaczepianie, bicie innych dzieci. Agresja słowna pojawia się, gdy dzieci używają wobec innej osoby przykrych słów, są niemiłe, obrażają ją.

Małe dzieci często zachowują się agresywnie, gdy nie mogą osiągnąć zaplanowanego celu, gdy coś im się nie udaje, gdy nie mają tego, czego w danej chwili chcą. Na pewno wielu z rodziców zna sytuację, gdy niezadowolone z czegoś dziecko "zrobiło scenę" kopiąc, płacząc, niszcząc zabawki, bijąc osobę dorosłą.

Najczęściej do takich sytuacji dochodzi wtedy, gdy dziecko nie może dostać tego, na co akurat ma ochotę. Naturalną reakcją jest wtedy złość i bunt przechodzący w agresję. Dziecko się denerwuje i poprzez okazanie złości i agresji odreagowuje, mając dodatkowo nadzieję, że może to spowodować zmianę zachowania osoby dorosłej.

W takich sytuacjach najczęściej pojawia się pytanie - jak się zachować, jak sobie z tym poradzić, co zrobić, by nie stracić autorytetu, a jednocześnie uspokoić dziecko i zachować swoje zdanie?

Jak sobie radzić z agresją dziecka?

Przede wszystkim musimy sobie uświadomić, że reakcje takie jak złość, niezadowolenie, płacz są reakcjami podstawowymi, które towarzyszą każdemu z nas, także dorosłym. Mamy do nich prawo, mamy także prawo je okazywać, bo łączą się z naszymi emocjami i z ich wyrażaniem. Trzeba o tym porozmawiać z dzieckiem, wyjaśnić mu, że każdy z nas doświadcza różnych emocji i w różny sposób je okazuje. Tak robią też dorośli, kiedy są źli - np. idą pobiegać albo pojeździć na rowerze, czasem sprzątają mieszkanie itp. Kiedy jest nam smutno czasem płaczemy, nie rozmawiamy z nikim lub zamykamy się w swoim pokoju.

Kiedy jesteśmy zadowoleni - uśmiechamy się, cieszymy, mówimy o swojej radości innym, dzielimy się swoim szczęściem. Tak samo mogą robić dzieci - mogą pokazywać swoje emocje, ale nie w każdym miejscu i nie w każdy sposób.

Jeśli dziecko jest złe, może krzyczeć, tupać, uderzać rękami w poduszkę, drzeć gazetę. Powinno jednak mieć do tego celu specjalne miejsce, taki własny  "kącik złości". Wtedy będzie wiedziało, że tam zawsze może wyładować swoje negatywne emocje.

Nie można natomiast, będąc złym, kopać, bić, obrażać kogokolwiek, gryźć, szczypać itp. Trzeba to wyjaśnić dziecku, ponieważ maluchy często uważają, że, gdy się złoszczą, robią coś złego, robią coś, co nie podoba się dorosłym, co ich denerwuje, sprawia im przykrość.

Pamiętaj, że ty też nie możesz bić dziecka!

Przykłady radzenia sobie z dziecięcą agresją

Najtrudniej poradzić sobie w sytuacjach, gdy atak agresji dziecięcej spotka nas w najmniej oczekiwanym miejscu i czasie. Takie sytuacje często mają miejsce na zakupach w hipermarkecie. Jeśli nie chcemy zgodzić się na kupno kolejnej, niepotrzebnej rzeczy dla malucha, zrobi nam awanturę, zacznie płakać, krzyczeć, czasem potrafi rzucić się na podłogę i leżeć, głośno krzycząc i uderzając nogami i rękami o podłogę.

Co wtedy zrobić? Przede wszystkim trzeba taki atak złości przeczekać, zaczekać, aż dziecko się uspokoi. Najczęściej uspokojenie przychodzi dość szybko. Wtedy należy powiedzieć dziecku, że nie kupimy mu danej rzeczy, nie tłumaczyć się, nie wyjaśniać zbyt wieloma słowami, bo dziecku i tak nie o to chodzi i z pewnością nie zapamięta wszystkich wypowiedzianych przez nas słów. Po kolejnej odmowie maluch zapewne zacznie płakać i znowu trzeba to przeczekać, a potem przytulić dziecko, uspokoić i skierować jego uwagę na coś innego.

Dziecko powinno wiedzieć, jaka jest hierarchia ważności wśród najbliższych osób, kto "rządzi". Na pewno wiele razy będzie próbowało to zmienić, ale trzeba pamiętać, że jeśli raz się ugniemy, dziecko natychmiast to wykorzysta, a wtedy wszystko trzeba będzie zaczynać od nowa.

Inny objaw agresji to robienie krzywdy innym, bicie, kopanie, gryzienie, szczypanie. Dzieci zachowują się tak czasami w kontaktach z innymi dziećmi, w zabawie z nimi. Pamiętajmy o tym, że one dopiero uczą się relacji międzyludzkich, tego, jak należy funkcjonować w grupie, co wolno, a czego nie. Jeśli w piaskownicy, na placu zabaw, w swobodnej zabawie z innym dziećmi zdarzy się sytuacja, gdy dziecko zachowa się w sposób opisany powyżej - trzeba na to od razu zareagować. Dziecko musi otrzymać od nas komunikat, że to, co zrobiło, jest złe i że nie zgadzamy się na takie zachowanie.

Jeśli mimo naszej interwencji, nadal będzie to robiło - trzeba je uprzedzić, że jeśli się tak ponownie zachowa, zakończy zabawę. Kiedy i to nie pomoże - należy podejść, zabrać dziecko i posadzić je z dala od dzieci, informując, że właśnie zakończyło zabawę np. na 4 minuty. Pilnujemy tego czasu - możemy przy dziecku włączyć minutnik. Po jego upłynięciu maluch musi przeprosić poszkodowaną osobę i może wrócić do zabawy.

Podobny scenariusz powtarzamy, jeśli jest taka konieczność. Pamiętajmy, żeby za każdym razem dziecko otrzymało ostrzeżenie, jaka spotka je za dany czyn konsekwencja.

Podsumowanie

W naszym postępowaniu ważne jest to, by dziecko nauczyło się, iż słowa, które wypowiadamy są wcielane w życie, nie są tylko "straszakiem", by w danej chwili coś wyegzekwować. Musimy wpoić dziecku, że powinno się nauczyć pewnych zachowań i że nie może zawsze być tak, jak ono by tego chciało.